şiş
Görünüş
İsim | Tək | Cəm |
---|---|---|
Adlıq halı | şiş | şişlər |
Yiyəlik halı | şişin | şişlərin |
Yönlük halı | şişə | şişlərə |
Təsirlik halı | şişi | şişləri |
Yerlik halı | şişdə | şişlərdə |
Çıxışlıq halı | şişdən | şişlərdən |
- Bədənin hər hansı bir yerində əmələ gələn toxuma qabarması; ur. Üzdə şiş. Başda şiş. Qıçının şişi çəkilmək. – [Kişi:] Dirsəkdən yuxarı qolumda şiş əmələ gəldi. M.İbrahimov. // tib. Hər hansı bir bədən üzvü toxumasının qeyri-normal böyüyüb artması. Qorxusuz şiş. Qorxulu şiş.
- sif. məc. Köp, qabarıq, irəliyə doğru çıxmış. Şiş qarın. // Qalın, şişmiş. Yarməmməd şiş qovluğu açdı. M.İbrahimov.
- Kabab bişirmək üçün ucu iti dəmir və ya ağac çubuq. Əti şişə çəkmək. Bir şiş kabab. – [Çingiz:] ..Bir budu şişə çəkib, iki çörək ilə tək yemişəm. Ə.Haqverdiyev. ..İncə ətirli budaqlardan şişlər, ocaqlarda yaqut kimi qızarar közlər hazırlanmışdı. M.Rzaquluzadə.
- sivri [Pəricahan xanım:] [Onlar] o şiş papaqlarını qoyub qaçmışlar. S.S.Axundov. Şiş ucları buludlarla döyüşən; Dağlarında buzları var ölkəmin. C.Cabbarlı. ◊ Şişə taxmaq (çəkmək) məc. – əziyyət vermək, zülm etmək, bərk incitmək. Ögey ana uşaqları şişə taxır. – Xanzadələr şişə taxır rəyəti. Q.Zakir.
Dünya xalqlarının dillərində
[redaktə]
|
Ural-Altay dil ailəsi: Türk qrupu
[redaktə]
|