qul

Wiktionary saytından

[redaktə]

İsim[redaktə]

İsim Tək Cəm
Adlıq halı qeydiyyat qeydiyyatlar
Yiyəlik halı qeydiyyatın qeydiyyatların
Yönlük halı qeydiyyata qeydiyyatlara
Təsirlik halı qeydiyyatı qeydiyyatları
Yerlik halı qeydiyyatda qeydiyyatlarda
Çıxışlıq halı qeydiyyatdan qeydiyyatlardan
  • azərbaycanca: qul
  • Əski əlifba: قول

Mənalar :[1]https://web.archive.org/web/20131102032747/http://azerdict.com/izahli-luget/qul

    1. Qədim dövrlərdə: müharibədə əsir tutulub satılan adam. Neçə qul azad elədim; Qəsd etmədim cana, Nigar! “Koroğlu”.
    2. Xidmət üçün satın alınmış adam; hər cür istehsal vasitəsi və hüquqdan məhrum olan və tamamilə öz sahibinin ixtiyarında olub, bir mal kimi alınıb satılan adam; kölə. Spartakın rəhbərliyi altında qədim Romada qulların üsyanı olmuşdu. – Sərir hökmdarı rəiyyətini öz qulu hesab edərdi. A.Bakıxanov. Cəllad yanıb od olsa da, külə dönməz arzular; Təbiətin ana qəlbi qul doğmamış insanı! S.Vurğun. // köhn. Nökər, xidmətçi. Bir xidmət edən qulam sənə mən. Xətayi. [İskəndər:] İndi mən sənə nökərəm, mən sənə qulam, gəl, gəl barışaq. C.Məmmədquluzadə. Hər qəhrəmanın qulu meydanın arxasında ağası üçün ehtiyat atlar saxlamışdı. M.S.Ordubadi. _ Qul etmək məc. – əsir etmək, valeh etmək, tamamilə ixtiyarını əlindən almaq. Götür niqabı və xalqı qul eylə hüsnünə kim; Məlahət əhlinə sənsən əmirü, sənsən şah. Nəsimi. Qul olmaq – tabe olmaq, boyun əymək.
    3. məc. Öz iradəsini, hərəkətlərini tamamilə bir şeyə, ya başqasına tabe etmiş adam. Öz adətlərinin qulu.

Tərcümələr Dünya xalqlarının dillərində[redaktə]

Ural-Altay dil ailəsi: Türk qrupu[redaktə]